Калі вы думалі, што лазання выключна італьянская страва, то памыляліся. Нашы продкі з XVI стагоддзя гатавалі аналагічны ласунак пад назвай лазанкі. Страва гатуецца хутка, лёгка, з простых інгрэдыентаў, і яе хопіць на некалькі асобаў. Добрая нагода запрасіць сяброў і сваякоў на лазанкі.
Рэвалюцыя ў традыцыйнай кухні
Вялікі князь літоўскі і кароль польскі Жыгімонт Стары ў 1518 годзе ажаніўся з Бонай Сфорцай — прадстаўніцай уплывовага міланскага роду. Ёсць сцвярджэнні, што яна вельмі любіла традыцыйную італьянскую страву — лазанню. Княгіня задавала тады моду на італьянскую кухню сярод магнатаў і шляхты. Менавіта яна навучыла іх карыстацца відэльцам. Бона папросту загадала завозіць дзіўныя на той час для мясцовых прадукты. На сталах заможных людзей пачалі з’яўляцца вінаград, апельсіны, цытрыны, кальрабі, сельдэрэй, брокалі, шпінат і парэй.
Як жа з’явіліся лазанкі?
Ёсць некалькі версій: кухар сушыў лісты з цеста для лазанні, але калі пераносіў паднос, то выпадкова выпусціў яго, і лісты разбіліся аб каменную падлогу. Кухара пакаралі, але дазволілі забраць дамоў кавалкі ад лазанні. Дома ён іх адварыў, а для смаку дадаў смажанае сала з цыбуляй, так і атрымаліся першыя лазанкі. Другая версія — кухары забіралі сабе рэшткі прадуктаў, калі гатавалі сваім валадарам лазанню: абрэзкі цеста, кавалкі мяса, сыр. Дома яны не пераймаліся падсушваннем цеста, а проста адварвалі кавалкі цеста, дадавалі смажанае сала з цыбуляй ці грыбамі і частавалі сям’ю. Пазней лазанкі пачалі яшчэ і падзапякаць у печы.
З цягам часу лазанкі сталі папулярнай стравай сярод усяго насельніцтва. Кавалачкі цеста дадавалі нават у бігас, каб ён быў больш сытны. Да канца XVIII стагоддзя шляхта ласавалася лазанкамі, пакуль не надышла мода на макароны і локшыну.
Чытайце яшчэ: Бігас, што любіў Ягайла і апісваў Міцкевіч. Гатуем разам з «Будзьма!»
Як прыгатаваць лазанкі?
Для лазанак спатрэбіцца самае простае цеста, як на сучасныя хатнія пельмені ці варэнікі або перогі. У прасеяную муку трэба ўбіць яйкі, уліць крыху алею, дадаць солі, вады і замясіць цеста. Пакінуць цеста адпачываць на 15–20 хвілін, потым яго можна раскатваць, прысыпаўшы рабочую паверхню мукой. Цеста варта раскатваць да таўшчыні ў пару міліметраў, потым нарэзаць на квадраты ці трохкутнікі. Варыць у прысоленым кіпені, дадаўшы сталовую лыжку алею не больш за 3 хвіліны.
Чытайце яшчэ: Варэнікі, ці перогі, з бульбай і цыбуляй. Гатуем разам з «Будзьма!»
Для начынення спатрэбіцца грудзінка або сала, іх можна замяніць беконам. Мясны складнік парэзаць кубікамі, выкласці на патэльню і, як пачне вытаплівацца тлушч, дадаць туды здробненую цыбулю. Аздобіць страву можна і грыбамі. Сушаныя грыбы заліць кіпнем на дзве гадзіны, потым іх адвольна парэзаць і ўсыпаць у патэльню, смажыць на сярэднім агні, пакуль цыбуля не пачне залаціцца. Можна выкарыстоўваць і любыя свежыя грыбы, пасуюць, як лясныя, так і шампіньёны ці дрэўнавушкі. Калі не ўжываеце мяса — можаце абысціся толькі грыбамі і цыбуляй, будзе таксама смачна.
Форму, дзе будзе запякацца страва, лепш прамазаць алеем, тады лазанкі не прыліпнуць да посуду. Выкласці лазанкі, прамазаць слой смятанай, дадаць начыненне. Колькасць слаёў можа быць любой. Вярхушку пасыпаць цёртым сырам. Запякаць пры 150 градусах 20 хвілін. Пры падачы можна ўпрыгожыць страву здробненай зелянінай.
Смачна есці!
Для лазанак на 4 чалавекі нам спатрэбяцца:
Мука — 350 грамаў
Цыбуля — 200 грамаў
Вэнджаная грудзінка — 100 грамаў
Смятана — 100 грамаў
Вада — 80 мілілітраў
Цёрты сыр — 50 грамаў
Алей — 40 мілілітраў
Сушаныя грыбы — 40 грамаў
Два яйкі
Соль і перац па смаку
