PyLai — indie-rock гурт, створаны ў Мінску ў 2018 годзе. Назва праекту ўтварылася ад першых літар прозвішчаў яго заснавальнікаў Уладзя Пыльчанкі і Грыгорыя Лайкова. У 2019 годзе гурт выдаў дэбютны альбом «Hraniony». У віры падзей 2020 года хлопцы зрабілі безліч дваровых выступаў, аднымі з першых трапілі ў чорныя спісы. Запісалі вядомыя кампазіцыі «Мафія», «Женщины не гуляют», «Предатель», пасля чаго прыпынілі музычную дзейнасць, засяродзіўшыся на грамадскай. У выніку вымушанай эміграцыі лідары гурта ўпершыню за доўгі час сустрэліся ў Грузіі і, карыстаючыся магчымасцю, дадуць акустычныя выступы ў Тбілісі і Батумі. З гэтай нагоды «Будзьма!» паразмаўляла з хлопцамі.
— Што ратуе у цяжкія часы?
— У цяжкія часы ратуе дзейнасць. Калі не дзейнічаць, то пачуццё віны паступова пачне дэмаралізваць чалавека, выклікаць апатыю і дэпрэсію. Адпаведна, трэба вызначыцца, на якім ты баку, і рабіць хоць якія крокі, каб дабро перамагло.
— Якія мэты ў гурта?
— З’яўляючыся часткай беларускай культуры, мы прагнем рабіць сусвет цікавейшым, больш тонкім і добрым. Мастацтва і творчасць — з’ява, эфект ад якой і прычынна-следчую сувязь цяжка прасачыць, аднак станоўчы вынік для ўсіх сфер жыцця грамадства безумоўна ёсць. Таму мы не адзіныя такія, а разам з калегамі робім сусвет лепшым.
— Ці ёсць у вас нейкія творчыя планы надалей?
— Плануем запісаць сінгл «Каралева», а таксама дапрацаваць і выдаць альбомы «Бытавы» і «Грамадскі». Верагодна, здымем пару кліпаў, калі «папрэ».
Чым кожны з удзельнікаў «PyLai» займаецца, апроч музыкі
Рыгор Лайкоў — па адукацыі гісторык, археолаг. Але знаходзячыся ў Тбілісі, займаецца афіцыйнай агучкай фільмаў («Дубляж») і выступае акторам ў пастаноўках грузінскага тэатра.
Уладзімір Пыльчанка — вядомы адвакат, які абараняў палітзняволеных (Марыю Калеснікаву, Кацярыну Андрэеву, Эдуарда Бабарыку і інш.) і быў пазбаўлены ліцэнзіі. Зараз у эміграцыі займаецца пошукам жытла і працы.
Топ-5 беларусіх трэкаў ад гурта «PyLai»
Адразу папярэдзім, што абраць топ-5 складана і аб’ектыўна проста немагчыма. Таму назавем тыя трэкі, што прыйшлі ў галаву:
1. «Александрына» — «Песняры»
Рэдка ў нас адбываюцца пасядзелкі з музычнымі інструментамі, каб мы не зацягнулі шэдэўр «Песняроў» — песню «Александрына». Ігар Лучанок калісьці параўноўваў гэтую кампазіцыю (якой ужо больш за 50 гадоў) з боскай слязой. Мы можам толькі пагадзіцца. Гэты баладна-рокавы твор наўпрост эталон выключнай прыгажосці і шчырай любові.
2. «Магутны Божа» — муз. Мікола Равенскі, сл. Наталля Арсеннева
Мікола Равенскі і Наталля Арсеннева стварылі ў пачатку ХХ стагоддзя духоўны гімн Беларусі «Магутны Божа». Гэта сапраўды велічная кампазіцыя, вельмі простая па форме і музычнай задуме, што часта ўласціва геніяльным творам. Хоць мы і не з’яўляемся вернікамі, нам гэты твор блізкі і натхняльны.
3. «Правілы» — «NIZKIZ»
Нашыя музычныя густы шмат у чым не супадаюць. Але найбольш яскравы прыклад адзінадумства — гэта захапленне гуртам «NIZKIZ». Гэта не проста выдатна, фірмова, прафесійна і арыгінальна, але і ўдзельнікі гурта выклікаюць вялікую павагу праз іх шчырасць і сумленнасць. Няхай сярод вылучаных намі топаў будзе песня «Правілы», хоць яе месца магла заняць любая іншая.
4. «Pałon» — Lavon volski feat. Margarita Levchuk
Сярод клёвых і важных трэкаў прыходзіць у галаву песня Лявона Вольскага ў выкананні яго і чароўнай Маргарыты Ляўчук «Palon». Настолькі выдатна падабраныя словы і прыгожы спеў ствараюць тэрапеўтычны эфект, так неабходны кожнаму нармальнаму чалавеку ў віры жудасных падзей.
5. «Женщины не гуляют» — «PyLai»
Варта ўзгадаць і свой трэк, самую вядомую песню нашага гурта «Женщины не гуляют», якая была запісана рэкордна хутка ў рэвалюцыйных абставінах, а таму не без хібаў. Яна перадае не толькі нашае захапленне адважнымі жанчынамі, але і сутнасць працэсаў, якія адбываліся ў найскладанейшы час 2020 года. Гэта цёплы ўспамін, які набыў сваю музычную форму і зафіксаваў шчымлівыя пачуцці таго часу.
Тым, хто знаходзіцца ў Грузіі нагадаем, што выступы гурта «PyLai» адбудуцца ў Тбілісі і ў Батумі, 17 і 30 сакавіка адпаведна.
ПЖ, budzma.org
